Powieść „A jeśli jutra nie będzie” Edwarda Guziakiewicza

należy do nurtu postapokaliptycznego w fantastyce. Akcja toczy się współcześnie w USA. Po ataku zabójczego wirusa z kosmosu przy życiu pozostaje niespełna dwa procent ludzi na Ziemi. Czy to kres cywilizacji? Co z pozostawionymi bez obsługi elektrowniami atomowymi?

Nastolatki z Florydy usiłują przetrwać w obliczu totalnego zagrożenia i odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Głównym bohaterem jest Oscar Moore, uczeń szkoły średniej w West Palm Beach. Towarzyszą mu rówieśnicy. Pozostali przy życiu nieliczni starsi mieszkańcy miasta, których wirus oszczędził, organizują się, by stanąć na nogi. Na pierwszy rzut oka radzą sobie całkiem nieźle. Powstają komitety ocalenia publicznego.

Powieść ukazuje mniej znane dorosłym oblicze nastolatka i jego zachowania w ekstremalnych warunkach. Ma ona także drugie dno. Wiąże się ono z kalendarzem Majów i zapowiadanym przez nich czwartym końcem świata, który miał przypaść 21 grudnia 2012 r.

EDWARD GUZIAKIEWCZ

AFRODYTA

Temat to z pozoru wyświechtany i banalny — miłość klonowanego androida i człowieka, rzecz nie taka niezwykła we współczesnej prozie science fiction, eksploatującej wszelkie możliwe motywy. Dla autora tej mikropowieści jest on wszakże pretekstem, by zająć się ostrożną psychologiczną analizą związku olśniewająco pięknej młodziutkiej kobiety i dużo starszego od niej mężczyzny. Czy w takim stanie rzeczy chodzi tylko o wyuzdanie i seks? Co może łączyć mężczyznę, który łapie ostatnie chwile życia, ze zmysłową laską nieświadomą posiadanych atutów? Jest to ponadto utwór z pewnym niepokojącym przesłaniem, wyraźnym dla bardziej krytycznego czytelnika. Konwencja sf pozwala bowiem autorowi na ukazanie tego, jak dalece będzie można w przyszłości uprzedmiotowić człowieka i zamienić go w kosztowną zabawkę. Roztacza więc wizję niewolnictwa w epoce technologicznej perfekcji, a przy tym niewolnictwa na swój sposób wyrafinowanego. Piękna kobieta z kontrolowaną elektronicznie osobowością jako pociągający „towar” daje bowiem oferującej ją firmie niewiarygodne wręcz możliwości skrytej manipulacji klientem.

Autor przywołuje w tej mikropowieści niedościgły ideał żony. Powinna być ona oddana jak Afrodyta, wybaczać jak Afrodyta, dostarczać mężowi rozkoszy jak Afrodyta i wreszcie bronić go niczym wojownicza mityczna Amazonka. Oczywiście, jak Afrodyta. Mikropowieść „Afrodyta” ukazała się po raz pierwszy (robocza wersja) w 2002 roku na sieciowych łamach Magazynu „Esensja”. Następnie trafiła do tomu „Przyloty na Ziemię”, wydanego w Chicago (USA) w 2006 roku. Kilka lat później znalazła ciąg dalszy w nowej powieści SF Edwarda Guziakiewicza, zatytułowanej „Hurysy z katalogu”. Wspomnianą powieść autor zaczął pisać w 2007 roku, wprowadzając do akcji drugiego uroczego klona, ognistą Irydę, a ukończył ją w 2010 roku.

Powieść „Hurysy z katalogu” ukazała się drukiem w 2011 roku nakładem Wydawnictwa Dreams w Rzeszowie i trafiła na rynek księgarski.

O AUTORZE

EDWARD GUZIAKIEWICZ

Pisarz, dziennikarz kulturalny i self-publisher, absolwent KUL, członek Związku Literatów Polskich. Urodził się pod znakiem Wodnika. Jest w trzech czwartych Polakiem, a w jednej czwartej Austriakiem. Cechuje go więc temperament słowiański, temperowany germańskim zamiłowaniem do porządku. Pisze dla dzieci i młodzieży oraz uprawia fantastykę naukową. Jego dorobek twórczy obejmuje szereg powieści, mikropowieści i opowiadań, dramat, ponadto poradniki dla młodzieży (know-how), nie licząc publikacji prasowych oraz drobnych utworów poetyckich. Należy do twórców, kładących nacisk na obecność w Internecie. Na rynku księgarskim jest dostępnych ponad dwadzieścia jego tytułów (są to głównie ebooki, w sumie ponad 60 wydań).

Edward Guziakiewicz, Enbargonki

Ta powieść jest kontynuacją mikropowieści „Supernowa”. Autor rozpoczął nad nią pracę we wrześniu 2015 r., a ukończył ją pod koniec 2017 r. Miejsce akcji: Układ Słoneczny w Galaktyce Drogi Mlecznej oraz nieznane rewiry Galaktyki Trójkąta.

Enbargoni są dominującą inteligentną rasą, jak to wynika z „Supernowej”, wchodzącą w tajne układy handlowe z wybranymi koncernami Układu Słonecznego. Podsuwają skrycie korporacjom nowe technologie, ukrywając jednocześnie swe istnienie przed ogółem mieszkańców Ziemi. Zamierzają wszakże uczynić kolejny ważny krok na polu z pozoru bezinteresownej współpracy i aż ciarki przechodzą, gdy sobie uzmysłowić, jaki…

Po powrocie na Ziemię członkowie wyprawy na orbitę odległej gwiazdy zostaną poddani drobiazgowym badaniom lekarskim i główny bohater, William Smith, ze zgrozą odkryje, że enbargońscy medycy obdarowali go całkowicie nowym ciałem. A co z jego głową? Czy w niej także coś poprzestawiali? Wstrząśnięty do głębi szokującym odkryciem, powieściowy pechowiec będzie szukać pocieszenia w objęciach klonoandroida do uciech cielesnych, młodziutkiej i kosztownej Madison. Nie wie jeszcze, że wkrótce wróci do Galaktyki Trójkąta. A tam spotka osiem zagadkowych kobiet, które odmienią jego los.

W „Enbargonkach”, podobnie jak w powieściach „Hurysy z katalogu” i „A jeśli jutra nie będzie”, autor dotyka kontrowersyjnego tematu poligamii.

Edward Guziakiewicz, Hegemone. Myśląca planeta

mikropowieść SF

Tytułem wprowadzenia

Jest to mikropowieść SF, której akcja toczy się 2500 lat świetlnych od Słońca. Statek kosmiczny Demostenes, z dwudziestoczteroosobową załogą i czterystu kolonistami uśpionymi w hibernatorach, dociera do z pozoru gościnnej planety, przypominającej naszą Ziemię. Przybysze nadają jej nazwę Hegemone.

Mimo kłopotów z lądowaniem, udaje się pilotom posadzić Demostenesa na powierzchni. Eksplozja silników, do której dochodzi w wyniku zderzenia z tarczą ochronną Hegemone, uprzytamnia przybyłym, że na globie kryją się zagadkowi obcy, dysponujący wysoko rozwiniętą technologią. Akcja stopniowo się rozwija, by wreszcie postawić przybyłych przed trudnym wyborem. Zmierzyć się z tajemniczym kosmitą, bytującym w jądrze planety Hegemone i walczyć o prawo do kolonizacji, czy wracać na Ziemię?

Ten najnowszy utwór SF Edwarda Guziakiewicza jest oparty — m.in. — na motywach kosmogonii tahitańskiej i odwołuje się do wiary w boga Ta'aroę. Ów bóg nabiera w tym utworze niezwykłych kosmicznych rysów. Autor — ustami bohaterów — forsuje tezę, że za ewolucję organiczną na Ziemi i na Hegemone odpowiada genialny przybysz z innego wymiaru kosmosu.

Mikropowieść została napisana w pierwszej połowie 2018 r.

Edward Guziakiewicz, Hurysy z katalogu

Jest to wydana drukiem przed kilkoma laty powieść science fiction pióra Edwarda Guziakiewicza. Autor rozpoczął pracę nad książką w 2007 r., a ukończył ją w 2010 r. Sięgający po nią zetknie się ze skolonizowanym Układem Słonecznym, zaawansowaną kosmiczną technologią i uroczymi, obdarzonymi seksapilem androidami klasy zerowej w akcji.

Powieść jest kontynuacją mikropowieści „Afrodyta”, opublikowanej w 2002 r. na łamach Magazynu „Esensja”.

Akcja toczy się pod koniec trzeciego tysiąclecia. To daleka przyszłość. Podróże międzyplanetarne stały się chlebem powszednim, a rasa ludzka poradziła sobie z kolonizacją Układu Słonecznego. Główny bohater, Raoul Dupont, po latach służby w Siłach Kosmicznych Układu osiada na Dianie, planecie utworzonej z Pasma Planetoid między Marsem a Jowiszem. Tam wiedzie spokojne, beztroskie życie, pławiąc się w luksusach, o których wcześniej mógł tylko marzyć. Jednym z jego kosztownych kaprysów jest przepiękna Afrodyta, klonoandroid nabyty w firmie Body Perfect. Zaprogramowana na seks i oddanie cudowna dziewczyna dostarcza mu rozkoszy, których wcześniej los mu poskąpił. Bohater powieści stał się człowiekiem majętnym, bo służąc w armii przypadkiem odkrył cenne złoża retelitu, tworzywa o zagadkowym pochodzeniu pozaukładowym, mogącego służyć — m.in. — do wyrobu eliksiru młodości. Jednak wskutek tego stał się wrogiem numer jeden tajemniczego starca Grooma, psychopaty, który za wszelką cenę starał się odmłodzić i przejąć władzę nad peryferiami Układu Słonecznego. Groom ostrzył sobie pazury na te złoża. Czy klonowane kochanki i wojowniczki, anielska Afrodyta i ognista Iryda, druga nabyta piękność, uratują go przed dyktatorem z Ganimedesa? Czy cała trójka wyjdzie cało z zastawianych na nią zasadzek? Na kartach powieści obie madonny dobrze radzą sobie w bezpośrednich starciach i potrafią rozprawić się z podłymi zbirami, nawet jeśli ci przewyższają je liczebnie i są lepiej uzbrojeni.

Edward Guziakiewicz, Kasandra

Bohaterem tej mikropowieści jest przystosowany do zadań specjalnych inteligentny android, mający za sobą osiem udanych misji w kosmosie. Trafia na Ziemię w towarzystwie przydzielonej mu do pomocy ślicznej wojowniczki Kasandry. Tu zaś odkrywa, że jest ona kobietą z niezwykłym, wręcz szokującym temperamentem.

Dziewiąta misja nie jest trudna, tym niemniej sprawy wymykają się mu spod kontroli, a wskutek nieobliczalnych zachowań mieszającej mu szyki ekscentrycznej partnerki nałożone na niego zadanie staje się prawie niewykonalne. Czy Apollo zdoła okiełznać Kasandrę i wymóc na niej współpracę? Czy poradzi sobie ze zleceniem? Co kryje się za nie pozbawionymi akcentów humorystycznych kłopotami, które go spotykają? I kto naprawdę rzuca mu kłody pod nogi?

Przybyli z kosmosu bohaterowie tej mikropowieści działają w systemie, który przypomina grę komputerową. Akcja niższego poziomu jest wyjściowo modelowana z wyższego poziomu. Po zdobyciu odpowiedniej ilości punktów gracze są nagradzani, zyskując większe uprawnienia. Na drugim poziomie w Galaktyce Andromedy główny bohater, cyborg, w przeszłości na Ziemi dzielny król Aleksander Macedoński, spotyka — m.in. — androida, który wcielił się w starożytności w postać faraona Ramzesa Wielkiego. Ten gotuje się już do przejścia na poziom trzeci.

Prezentowany tu utwór (o objętości ok. 80 ss znorm mpsu) autor ukończył w lutym 2011 r.

Ciąg dalszy przygód przywoływanych bohaterów znajdziesz w powieści tego autora, zatytułowanej „Bunt androidów”.

Książeczka powstawała blisko dziesięć lat, a złożyły się na nią szkice i refleksje, zamieszczane przez autora na łamach periodyków katolickich, przede wszystkim wrocławskiego „Nowego Życia”. Jest więc poniekąd składanką, jednak nie przypadkową. Motywem, wiążącym te z pozoru oderwane tematycznie teksty w zwartą całość jest znany cytat z „Promethidiona” Cypriana Kamila Norwida, dotyczący pracy, piękna i zmartwychwstania.

Tematyka: Z Janem Pawłem II. Dialog międzypokoleniowy, doświadczenie wiary

Ze wstępem ks. prof. Piotra Niteckiego z Wrocławia

Fragment

Na współczesną młodzież można spoglądać w duchu wąskiego pozytywistycznego obiektywizmu — przez „szkiełko mędrca”, zafascynowanego wprawdzie przedmiotem badań, lecz zarazem beznamiętnie usatysfakcjonowanego tym, że ów przedmiot znalazł się w formalinie. Wyrastająca z doświadczeń personalizmu teoria poznania zdaje się jednakże wykluczać tego typu podejście do fenomenu, jakim jest żywy człowiek lub konkretna wspólnota. Żywy i świadomy obiekt badawczy wymaga bowiem zupełnie innych interakcji niż martwy przedmiot, na przykład odłamek skalny z Księżyca lub z Marsa. A poznanie go opiera się niejako z natury rzeczy na osobowym i osobistym zaangażowaniu. Człowieka nie można odnaleźć inaczej, jak tylko przez bezinteresowny dar z siebie (por. KDK 24). Z drugiej zaś strony patrząc, nie można go również pojąć, jeżeli oddziela się poznanie od miłości i nadmiernie je formalizuje. Te brzmiące z powagą tezy naukowe odnoszą się bez wątpienia do refleksji nad współczesnym nastolatkiem. Można go rozszyfrować i zrozumieć dopiero wtedy, kiedy podejdzie się do niego z otwartym sercem i rozpozna w nim partnera dialogu – a więc dostrzeże się jego godność, ujrzy się, iż cieszy się on taką samą jak ludzie dorośli podmiotowością, i zaakceptuje się to, że mimo młodego wieku współtworzy on w nie mniejszym stopniu niż starsi złożoną rzeczywistość społeczną.

Edward Guziakiewicz, Przygoda z Rudaskiem

O książce

Jest to opowieść o rudym kotku, którego przypadkiem znalazła po burzy wracająca ze szkoły dziewczynka, mająca na imię Maja. Dziewczynka zaopiekowała się kotem i przyniosła go do domu. Jej maleńki przyjaciel wniósł w jej życie powiew nowości. Czy jednak był naprawdę zaczarowanym księciem, jak sądziła? Przekonasz się sam, gdy zapoznasz się z tą historią.

Książeczka jest adresowana do czytelników w wieku 10-14 lat.

Edward Guziakiewicz

RANDKA i inne opowiadania

Randka • Cynthia • Sesja poprawkowa • Cud przemiany • Recepta na sukces • W górach • Do siego roku! • Linia obrony • Kulig • Sonata księżycowa

Zebrane w tym tomiku niewielkie opowiadania ukazywały się na łamach miesięczników katolickich («Wzrastanie», «Być Sobą» i «Królowa Apostołów»). Jedno z nich zamieściło wydawane w Paryżu polonijne czasopismo «Nasza Rodzina». Bohaterami tych miniatur są nastolatki. To, co w tych opowiadaniach znajdziecie, można nazwać swoistym fotograficznym zapisem młodej świadomości, szczerej, świeżej i dalekiej od zepsucia, cechującego niekiedy świat dorosłych. Przywoływane tu literackie migawki ukazują nastolatków w różnych, newralgicznych momentach ich życia, najczęściej w obliczu ważnych, a jednocześnie głęboko ukrytych wyborów egzystencjalnych.

Edward Guziakiewicz, Savoir-vivre nastolatka

Mieć styl...

W przeszłości savoir-vivre bywał dosyć wymagający, zwłaszcza w tzw. wyższych sferach, a jego łamanie pociągało za sobą poważne sankcje towarzyskie. Były to czasy pojedynków, a szlacheckie słowo honoru pełniło taką nieomal rolę jak spisywana obecnie u notariusza umowa cywilna. Współczesny savoir-vivre jest o wiele bardziej elastyczny. Sztywnych norm ubyło, jednak — co tu kryć — nadal należy mówić znajomym na ulicy „dzień dobry!” Albo przynajmniej „cześć!”

Jeszcze bardziej elastyczny jest savoir-vivre nastolatka. Wiadomo, młodość jest nacechowana dużą zmiennością. Jednak i w tym okresie życia — wbrew pozorom — obowiązuje sporo reguł towarzyskich. Choć niewątpliwie trudno je skodyfikować i przedłożyć w postaci podręcznika.

Podstawy kultury osobistej

Nie należy mylić savoir-vivre’u z systemami prawnymi (prawo cywilne, karne, administracyjne), jak również z kodeksami moralnymi, w tym z kodeksem moralności chrześcijańskiej. Prawo, religia i etyka w inny sposób niż prawidła towarzyskie normują zachowania ludzkie i wpływają na życie społeczne. Warto też pamiętać o tym, że współczesny savoir-vivre ludzi dorosłych nie jest zespołem zasad do końca spójnym. Niemal każda grupa zawodowa posiada swój własny zbiór reguł postępowania, stąd też różne ich warianty i mutacje.

Na poczynania nastolatka silny wpływ wywierają masmedia. Idole z obrębu światowego sportu, muzyki, mody i filmu kształtują jego formy towarzyskie, decydując o wielu składnikach młodzieżowego savoir-vivre’u. To samo dotyczy współczesnej techniki, zwłaszcza środków komunikacji, a w tym telefonii komórkowej i Internetu. Jeżeli wystrzałowa nastolatka sterczy wieczorem pod latarnią, kurczowo ściskając coś w ręku, to nie znaczy, że chce złapać klienta, jak by to kiedyś mogło wyglądać. Po prostu wysyła SMS-a.

To nie dowcip...

Lista słów, niezwykle przydatnych w kontaktach z dorosłymi:

EDWARD GUZIAKIEWICZ

WAKACJE W IZRAELU

Akcja tej powieści toczy się w rozświetlonym słońcem Izraelu, niewielkim ale znanym kraju, położonym na wybrzeżu Morza Śródziemnego. Z racji oryginalnego usytuowania geograficznego i burzliwej historii mieszają się w nim jak w tyglu różne narodowości, rasy, religie i kultury, a przeszłość rzuca zaskakujące wyzwania współczesności. Dla chrześcijan to przede wszystkim Ziemia święta, dla wielu innych — znakomity cel wypraw turystycznych i pociągające nadmorskie ośrodki wypoczynkowe.

O czym są „Wakacje w Izraelu”? Podzielona na dziewięć rozdziałów powieść jest swoistą literacką nowenną do Ducha Świętego. Wyrasta z zachwytu nad nurtem charyzmatyczno-przebudzeniowym współczesnego chrześcijaństwa. Główny bohater znajduje odpowiedź na niepokojące go pytania w Jerozolimie — w wieczerniku, w którym otrzymuje dar modlitwy językami.

Jednak jest to — przede wszystkim — opowieść o nastolatkach, o świecie ich doznań i przeżyć. Dwoje młodziutkich przyjaciół z Polski, Paweł i Anka, udaje się do Izraela na kilkanaście dni — w celach turystycznych i pielgrzymkowych. Ów egzotyczny kraj przerasta ich oczekiwania, a zderzenie z nim okazuje się prawdziwym wstrząsem — szczególnie dla Pawła. Akcję tej powieści autor umieścił w drugiej połowie lat siedemdziesiątych, a dokładnie — w lipcu 1978 roku. Był to okres przełomowy. W sierpniu zmarł papież Paweł VI, zaś w październiku kolejnym następcą św. Piotra został Polak, kard. Karol Wojtyła.

Fascynacja Izraelem nie wiąże się z narodowością autora, ten jest bowiem w trzech czwartych Polakiem, a w jednej czwartej Austriakiem, ale z jego studiami uniwersyteckimi. Pisarz jest absolwentem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Odkrycie owego wyjątkowego kraju zawdzięcza teologii, a szczególnie naukom biblijnym. Przy pisaniu tej powieści inspiracją dla niego był ponadto nakręcony przez Andrzeja Wajdę film „Pilatus und Andere” („Piłat i inni”), oparty na motywach „Mistrza i Małgorzaty” Michaiła Bułhakowa.

Edward Guziakiewicz, Z oazą na ty. Vademecum animatora Ruchu Światło-Życie

Autor poradnika „Z oazą na ty”, absolwent Wydziału Teologii KUL, dziennikarz i pisarz, uczestniczył jako animator w latach 1968-1976 w przeszło dwudziestu Oazach Nowego Życia i zimowych kursach animatorów. Ponadto w czasie letnich wakacji zajmował się pod okiem ks. Franciszka Blachnickiego animacją wzorcowej oazowej liturgii w kaplicy Dobrego Pasterza w Krościenku n/Dunajcem.

W prezentowanej książeczce dzieli się doświadczeniem z tamtego okresu. Ponieważ odwołuje się również do zmian, jakie w ciągu kolejnych dziesięcioleci dokonały się w ruchu oazowym, jego liczne praktyczne rady dla animatorów nie tracą na aktualności.

PODJĘTE TEMATY

I. Wspólnota służb i charyzmatów

II. Animator, świadek wiary

III. Abstynencja od alkoholu i tytoniu

oraz kultura wolności

IV. Jak tworzyć zastępy?

V. W zespole wychowawczym

VI. Dzień przyjazdu

VII. W małej wspólnocie

VIII. Śladami programu dnia

XI. Międzyoazowy dzień wspólnoty

X. Dzień pokuty?

XI. Agapa i zakończenie rekolekcji

XII. W jedności z Ruchem Światło-Życie

ZAPISKI • FRAGMENTY UTWORÓW • WYDARZENIA

W prezentowanym elektronicznym wydaniu zebrane są notatki, które Edward Guziakiewicz zamieszczał na swym ownlogu w latach 2004-2021. Powstał imponujący zbiór (ok. 960 notatek) o objętości ponad 800 stron znormalizowanego maszynopisu.