Ballada o rycerzu Krzyża to opowieść o prostym rycerzu zakonnym Krafcie, który od dzieciństwa marzył, by zostać członkiem Zakonu Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie. Chciał on przelewać krew, a nawet był gotów oddać życie, w obronie wiary chrześcijańskiej. Jako dwudziestoletni brat rycerz otrzymuje przydział do Radzynia Chełmińskiego, w którym głównie rozgrywa się fabuła tej powieści. Śledząc losy Krafta, czytelnik pozna życie codzienne braci zakonu krzyżackiego, ich obyczaje i mentalność; będzie miał możliwość towarzyszyć im w kapitularzu, refektarzu, kaplicy i na polu walki. Źródłem wiedzy Autora o zakonie były historyczne dzieła naukowe i popularnonaukowe, których spis znajduje się na końcu książki.

Pierwsza powieść Konrada Remelskiego, Cecylka i Lucjan, czyli samorządowy romans, nawiązuje do formuły political fiction i w sposób humorystyczny opowiada o problemach mieszkańców gminy Miluszki, o rządach nieobliczalnej pani wójt i zapatrzonym w swoją zwierzchniczkę skromnym urzędniku. Czytelnicy będą świadkami referendum lokalnego i codziennych perypetii bohaterów, w wyjątkowo swojskim klimacie. To, o czym Państwo przeczytacie, mogło się zdarzyć wszędzie, w wielu małych miasteczkach, w których tylko knajpa, kościół, widok z mostu / knajpa, kościół i ten bruk – tak realny jak śpiewał w piosence C’est la vie – Paryż z pocztówki Andrzej Zaucha.

Zapraszamy do Miluszek! Cecylka i Lucjan już czekają na Was.

Konrad Remelski, rocznik 54, rodem z Koszalina, od prawie czterdziestu lat mieszkaniec Ziemi Miasteckiej. Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Dubois w Koszalinie, Policealne Studium Zawodowe Obsługi Ruchu Turystycznego w Kołobrzegu i filologię rosyjską w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Słupsku. Po odbyciu służby wojskowej przez pięć lat pracował jako asystent w WSP w Słupsku, a potem jako nauczyciel i dyrektor Szkoły Podstawowej w podmiasteckim Słosinku. Od 1991 do 2007 roku był dziennikarzem „Głosu Pomorza”. Ostatnie trzynaście lat przed emeryturą pracował w Urzędzie Miejskim w Miastku jako naczelnik Wydziału Promocji, Kultury i Sportu. Będąc emerytem, napisał cztery książki: Miastko okiem terenowego reportera, Pieczeń wołowa na spodniach sekretarza, czyli opowiastki z życia wzięte, U siebie i u sąsiadów oraz wspólnie z Krzysztofem Michałowskim – Przechlewskie opowieści.

Składające się na ten tomik dwa opowiadania Jerzego Budzisza opisują powojenne przeżycia Józefa Boldy i Feliksa Budzisza – rybaków z Chałup. Pokazują one przemoc totalitarnego ustroju, której doświadczali Kaszubi. Głównym powodem tych szykan była postawa rodowitych mieszkańców Półwyspu Helskiego oraz ich przywiązanie do tradycji i wiary tak odmienne od wzorców propagowanych przez socjalistyczne władze PRL. Postawy, jakie w tej sytuacji przyjmą bohaterowie, są tematem tych tekstów.

Początki trwałej akcji misyjnej w Prusach związane są przede wszystkim z osobą cystersa, a późniejszego biskupa misyjnego, Chrystiana. Jest on głównym bohaterem niniejszej powieści historycznej. Nie mamy wątpliwości, że jego postać jest nie tylko godna przypomnienia, ale może także i naśladowania. To jemu, w znacznym stopniu, zawdzięczamy powodzenie misji chrystianizacyjnej na początku XIII wieku w ziemi chełmińskiej, ziemi lubawskiej, a także i w części Prus. To on także jawi się nam, w perspektywie przebiegu wydarzeń misyjnych, jako człowiek głębokiej wiary i nadziei. Biskup Chrystian wpisał się również w historie konkretnych miejscowości. W powieści przywołano przede wszystkim związki z Grudziądzem. To przecież działalności misyjnej biskupa średniowieczny gród grudziądzki zawdzięcza swój dynamiczny rozwój. Wszystko wskazuje również na to, że to on nadał miejscowości status miasta. Poza tym z Grudziądza uczynił ważny punkt na mapie misyjnej północno-wschodnich obszarów obecnej Polski.

dk prof. Waldemar Rozynkowski

Powieść opublikowana w 1971 roku przez Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, powraca retrospektywnie do okresu niemieckiej okupacji i najbliższych jego sercu stron rodzinnych – ziemi puckiej i wejherowskiej. Choć główna akcja powieści rozgrywa się współcześnie i jej bohaterami są wędrujący latem nad morze studenci, ważniejsza dla autora jest opowieść o kaszubskiej partyzantce i dramatach Kaszubów w czasie wojennego terroru.

O czary mógł zostać oskarżony każdy, niezależnie od płci, wieku czy pochodzenia. Ofiarami najczęściej padały jednak kobiety. Według Heinricha Kramera i Jakoba Sprengera, autorów Malleus Maleficarum – słynnego podręcznika dla łowców czarownic napisanego w 1486 roku – czarownicą mogła zostać każda kobieta, zarówno ta zajmująca się zielarstwem lub medycyną, jak i pobożna mniszka. Czarownice z Prus i Pomorza przybliżają Czytelnikom losy oskarżonych, którzy zostali postawieni przed trybunałem sądowym, torturowani i skazani za rzekome konszachty z diabłem. Wszystkie historie są oparte na faktach. Pochodzą z lat 1477–1836 i obejmują tereny współcześnie istniejących polskich województw: zachodniopomorskiego, pomorskiego, części kujawsko-pomorskiego i warmińsko-mazurskiego. Ponadto wykraczają poza te granice, sięgając dzisiejszej Rosji i obwodu kaliningradzkiego oraz Niemiec i Meklemburgii-Pomorza Przedniego.

Spis treści

O procesach czarownic
Wstęp
Młot na czarownice
Proces inkwizycyjny według prawa
Proces inkwizycyjny według Caroliny
Przebieg procesu o czary
Czarownica w wyobrażeniach ludzi
Sabaty w opowieściach czarownic
Opowieści o czarownicach
Księstwo Pomorskie
Prusy Królewskie
Prusy Książęce
Najważniejsza literatura
Indeks miejscowości

Świat Kaszub i całego Pomorza zamknięty w legendach spisanych przez kaszubskiego pisarza, działacza kultury i nauczyciela. Józef Ceynowa odwołuje się do codzienności zamieszkującej tu ludności, tłumaczy m.in. pochodzenie nazw, tajemniczych kamieni i objaśnia znane od pokoleń tradycje. Zbiór zawiera ponad 50 opowieści uporządkowanych jest geograficznie w czterech rozdziałach dotyczących Kaszub i Borów Tucholskich, Kociewia, Gdańska oraz ziemi chełmińskiej. Książka ta to zaproszenie do dawnego świata, gdzie zaprzeszłe wydarzenia, jak to w legendach bywa, łączą to co namacalne z tym, co magiczne. Po kaszubskich polach biegają purtki, w lasach kryją się zaklęci rycerze, a w starych osadach pogańscy bogowie. Historia przeplata się z wyobraźnią tak bardzo, że trudno je rozróżnić. Na szczęście jedno jest pewne – na Kaszubach i Pomorzu zawsze dobro zwycięża.

W przedłożonej do rąk czytelników książce, Włodzimierz Bykowski odpowiada na zadane samemu sobie pytania o sens działań promujących absurd metodami propagandy, zwracając przy okazji uwagę na niehumanitarny wymiar rozwiązań proponowanych przez lewicowych myślicieli. Dyktatura absurdu jest również krytyką filozoficznego postmodernizmu, którego rzeczywistym owocem jest sojusz neoliberalnych – a właściwie to postliberalnych – elit z neokomunistami wyniesionymi na salony współczesności metodą długiego marszu przez instytucje, co zdaniem autora może doprowadzić do dyktatury.

Od zarania dziejów człowiek ma do czynienia z tyraniami, ale dopiero od Wielkiej Rewolucji Francuskiej dyktatura przybrała ludobójczą formę na masową skalę. W XIX wieku idea systemowej przemocy była rozwijana teoretycznie przez komunistów. Apogeum terroru przypadło na XX wiek, a miało to miejsce w państwach zarządzanych przez komunistów i nazistów. Z najnowszą historią ludzkości nieodłącznie związany jest również absurd, który w ostatnich latach przybiera na sile, między innymi w ramach gender studies oraz innych neokomunistycznych nurtach intelektualnych, kwestionujących nieomal całą dotychczasową wiedzę biologiczną oraz schematy logicznego rozumowania. W efekcie, od rewolucji 1968 roku, jaka przelała się przez uniwersytety zachodniego świata, mamy do czynienia z zastępowaniem nauki opartej na empirycznym poznaniu, dedukcji i sceptycyzmie metodologicznym, przez postnaukę nakierowaną na indywidualne uczucia jednostek, której dogmaty narzuca się społeczeństwom metodami zarządzania chaosem oraz tworzeniem nowej mitologii w ramach tak zwanych narracji.

Dyktatura absurdu jest pierwszą z czterech książek Bykowskiego o kondycji współczesnego człowieka, jakie Wydawnictwo Region przygotowało w ramach Biblioteki Apeironu. Kolejna, Natura humana, której premierę zaplanowaliśmy na wiosnę 2023 roku, będzie poświęcona ludzkiej naturze z perspektywy nie tylko antropologicznej, ale również nauk przyrodniczych, matematyki i logiki ogólnej.

Włodzimierz Józef Bykowski, urodzony w 1967 roku w Bydgoszczy, polski projektant przemysłowy i graficzny, malarz, rysownik, fotograf, regionalista, autor przewodników i książek. Debiutował w 1986 roku scenariuszem i rysunkami undergroundowego komiksu Szynel według Mikołaja Gogola. Od 1991 roku zajmował się reklamą i wystrojami wnętrz, a od 1995 roku tworzeniem wydawnictw reklamowych, książek, plakatów, opakowań, znaków towarowych, logotypów. W latach 2002–2005 redaktor graficzny polskiego wydania międzynarodowego magazynu parolotniowego Cross Country Polska. Miał 20 indywidualnych wystaw malarstwa, rysunku i fotografii. Od 2005 roku projektuje design paralotni Dudek.

Od 1999 roku opublikował około 30 przewodników turystycznych, które najczęściej ilustrował własnymi zdjęciami – ich łączny nakład przekroczył 100 tysięcy egzemplarzy. Pisał artykuły o tematyce turystycznej do „Ilustrowanego Kuriera Polskiego”, „Przeglądu Ekologicznego Pomorza i Kujaw”, „Expressu Bydgoskiego”. W 2013 roku opublikował powieść fantastyczną Różowe robaki. Od 2019 roku publicysta „Polskiego Magazynu w UK” oraz „Polskiego Magazynu w Regionie”.

www.bykowski.datum.pl

Tragiczna i niejednoznaczna w swojej wymowie opowieść o wojennych losach Jerzego Dzierzby, młodego chłopaka spod Kartuz, który wbrew własnym przekonaniom, w niemieckim mundurze, trafia na front wschodni. To trudne doświadczenie tysięcy Pomorzan jest dla Piepki kanwą do opowiedzenia o zagmatwanych losach mieszkańców Kaszub, wśród których podziały etniczne i narodowościowe przebiegały nie tylko między sąsiadami z tej samej wsi, ale też na wskroś rodzin. To także próba ukazania wyborów moralnych, przed jakimi przyszło im stanąć w obliczu wojny i poszukiwań ludzkiego wyjścia z tego uwikłania – odpowiedzenia sobie na pytania: kim jestem i co decyduje o moim człowieczeństwie.

Cykl: Trylogia nordowa (tom 3)

Publikacja w języku kaszubskim.

Artur Jabłoński – Kaszuba, ur. w 1970 roku w Pucku. Absolwent historii na Uniwersytecie Gdańskim, doktorant literaturoznawstwa na Akademii Pomorskiej w Słupsku. Dziennikarz, niegdyś redaktor telewizyjnego magazynu kaszubskiego „Rodnô zemia” i redaktor naczelny miesięcznika „Pomerania”. Założyciel Radia Kaszëbë. Autor kilku przewodników turystycznych, z których najbardziej ceni sobie Wędrówki po Kaszubach. Opowieści o miejscach i ludziach z 1997 roku. Pisarz, który opublikował trzy powieści w języku kaszubskim: Namerkôny, Smùgã i Fényks. Zwycięzca Konkursu Prozatorskiego im. Jana Drzeżdżona w 2013 roku. Laureat Targów Książki Kaszubskiej i Pomorskiej „Costerina 2015“ w dziedzinie literatury kaszubskiej.

Druga z książek Piepki ukazała się w rok po „Purtkowych stegnach” i nawiązuje do nich w formie (to powieść składająca się z dziesięciu zazębiających się ze sobą historii). Również niektórzy bohaterowie, to postaci znane z kart „Purtkowych stegien”. Innowacją jest umiejscowienie akcji większości tych opowieści w dobrze znanej autorowi przestrzeni Północnych Kaszub – okolicach Pucka i Wejherowa. Hanesk ma także ważny rys autobiograficzny, bowiem dotyka okresu międzywojnia i hitlerowskiej okupacji, które Piepka doskonale pamięta z lat dziecinnych i młodości. Jego powieściowym alter ego jest chłopiec Jan Grotka, którego oczami czytelnik obserwuje wydarzenia końca lat 30. i okupacji. Wielkim walorem powieści jest wykorzystanie przez Piepkę bogactwa lokalnej, kaszubskiej tradycji gawędziarskiej, którą umiejętnie wplata w narrację o losach tytułowego Haneska i młodego Janka. Książka nie jest wolna od ideowego zaangażowania – pojawiają się w niej także wątki związane z wyzyskiem chłopów i robotników oraz walką klasową – nie umniejsza to jednak walorów Haneska jako najszerszej dotąd prezentacji międzywojennego obrazu Kaszub.

Publikacja w klasycznej, filozoficznej formule dialogu opowiada o drodze autora do poznania Boga. Rozważania o kondycji współczesnego chrześcijaństwa przeplatane są z osobistą historią życia i uzupełnione są rozważaniami o Kościele w Polsce, Kościołach zachodu czy kulcie maryjnym.

Był czas kiedy podstawą egzystencji ludzi zamieszkujących Półwysep Helski było morze, to duże i małe. Po kaszubsku: wiôldżi mòrze ë môłi mòrze. Rybacy przybrzeżni, bo o nich piszę w książce, z pokolenia na pokolenie przekazywali swoje rzemiosło, żyjąc nadzieją na lepsze - do teraz. Môłi mòrze nie wyżywi, wiôldżi mòrze to zakazy i limity tego, co jeszcze oddycha i żyje.

(ze wstępu)

Linia kolejowa z Kokoszek do Gdyni, choć miała być rozwiązaniem tymczasowym, służyła pasażerom – w nieco zmienionym po dziewięciu latach kształcie – przez 52 lata. W trudnym dla Polski okresie pozwoliła na bezproblemową komunikację z pominięciem Wolnego Miasta Gdańska, wówczas nieprzychylnego odrodzonej Rzeczpospolitej. Stanowiła niezbędny element budowy Gdyni – miasta z morza i marzeń, które stało się polskim oknem na świat. W setną rocznicę jej otwarcia, która przypada w listopadzie 2021 r., przypominamy jej historię: powody powstania, trud budowy i czasy funkcjonowania, dopisując przy okazji informacje o niezrealizowanych kolejowych projektach, których kolej łącząca Kokoszki i Gdynię mogła być częścią. Część historyczną uzupełniają informacje o zachowanych do dziś obiektach inżynieryjnych kolei kokoszkowsko-gdyńskiej i m.in. archiwalne i współczesne zdjęcia oraz dawne rozkłady jazdy. Książka ukazała się ze wsparciem Pomorskiej Kolei Metropolitalnej S.A., Samorządu Woj. Pomorskiego oraz Miasta Gdyni.

Wydawcy: Wydawnictwo Region i Gdański Kantor Wydawniczy.

Ostatnia adresowana do dorosłego czytelnika powieść Piepki ukazała się drukiem w 1976 roku. To historia wiejskiej dziewczyny wchodzącej w dorosłość we wczesnych latach 60. XX wieku. Jej pierwsza miłość i rozterki oraz rodzinne niesnaski dwóch braci – jej ojca i wuja, który decyduje się porzucić ojcowiznę i wyjechać do Niemiec – są dla autora jedynie pretekstem, by ukazać barwne życie wiejskiej społeczności, gdzieś na północnych Kaszubach, zmienionej w wyniku wojny; społeczności, w której ścierają się dawne, lokalne tradycje oraz obyczaje przyniesione przez osiedleńców i kolonistów, którzy trafili tu ze wschodu po 1945 roku. Wieś zmienia się także za sprawą przemian społecznych, jakie niesie nowoczesność…

Denebola jest uznawana za gwiazdę o niekorzystnym wpływie na ludzi, przynoszącą nieszczęście i niesławę. W chronologicznym ułożeniu rejsów statek trawler M/T Denebola zakończył swój żywot w najmniej spodziewanych okolicznościach, bo w porcie koreańskim Ulsam w 1994 roku. Autor odbył na nim rejsy w 1977 i 1986 roku, oba zakończyły się wypadkami, drugi z nich - tragedią.

Jerzy Budzisz urodził się 1 maja 1950 roku w Helu w rodzinie rybackiej pochodzenia kaszubskiego. W 1955 r. jego rodzice przeprowadzili się z Helu do Chałup, rodzinnej miejscowości ojca. Siódmą klasę szkoły podstawowej skończył w Helu, a następnie szkołę zawodową w Pucku. Przez cały ten czas był związany z rybołówstwem przybrzeżnym. W 1976 roku zatrudnił się w firmie Dalmor. Rybak dalekomorski na stanowisku bosmana, w roku 2006 przeszedł na emeryturę. Autor takich pozycji jak: Chalepnyce, Opowiadania z życia Chałupian (2018), Kamrace przyjacielu (2019), Przeniesienie, Kaszubi w czasie (2019), M/T Perseus GDY-332. Trawler-przetwórnia (2020), M/T Denebola GDY-333. 1977 (2021), M/T Lepus. Rejs I 1978 (2021), M/T Lepus. Rejs II 1979 (2021).

Pierwszy rejs Jerzego Budzisza na M/T Lepus, rok 1978.

Jerzy Budzisz urodził się 1 maja 1950 roku w Helu w rodzinie rybackiej pochodzenia kaszubskiego. W 1955 r. jego rodzice przeprowadzili się z Helu do Chałup, rodzinnej miejscowości ojca. Siódmą klasę szkoły podstawowej skończył w Helu, a następnie szkołę zawodową w Pucku. Przez cały ten czas był związany z rybołówstwem przybrzeżnym. W 1976 roku zatrudnił się w firmie Dalmor. Rybak dalekomorski na stanowisku bosmana, w roku 2006 przeszedł na emeryturę. Autor takich pozycji jak: Chalepnyce, Opowiadania z życia Chałupian (2018), Kamrace przyjacielu (2019), Przeniesienie, Kaszubi w czasie (2019), M/T Perseus GDY-332. Trawler-przetwórnia (2020), M/T Denebola GDY-333. 1977 (2021), M/T Lepus. Rejs I 1978 (2021), M/T Lepus. Rejs II 1979 (2021).

Drugi rejs Jerzego Budzisza na Lepusie – 1979 rok.

Autor urodził się 1 maja 1950 roku w Helu w rodzinie rybackiej pochodzenia kaszubskiego. W 1955 r. jego rodzice przeprowadzili się z Helu do Chałup, rodzinnej miejscowości ojca. Siódmą klasę szkoły podstawowej skończył w Helu, a następnie szkołę zawodową w Pucku. Przez cały ten czas był związany z rybołówstwem przybrzeżnym. W 1976 roku zatrudnił się w firmie Dalmor. Rybak dalekomorski na stanowisku bosmana, w roku 2006 przeszedł na emeryturę. Autor takich pozycji jak: Chalepnyce, Opowiadania z życia Chałupian (2018), Kamrace przyjacielu (2019), Przeniesienie, Kaszubi w czasie (2019), M/T Perseus GDY-332. Trawler-przetwórnia (2020), M/T Denebola GDY-333. 1977 (2021), M/T Lepus. Rejs I 1978 (2021), M/T Lepus. Rejs II 1979 (2021).

Jerzy Budzisz urodził się 1 maja 1950 roku w Helu w rodzinie rybackiej pochodzenia kaszubskiego. W 1955 r. jego rodzice przeprowadzili się z Helu do Chałup, rodzinnej miejscowości ojca. Siódmą klasę szkoły podstawowej skończył w Helu, a następnie szkołę zawodową w Pucku. Przez cały ten czas był związany z rybołówstwem przybrzeżnym. W 1976 roku zatrudnił się w firmie Dalmor. Rybak dalekomorski na stanowisku bosmana, w roku 2006 przeszedł na emeryturę. Autor takich pozycji jak: Chalepnyce, Opowiadania z życia Chałupian (2018), Kamrace przyjacielu (2019), Przeniesienie, Kaszubi w czasie (2019), M/T Perseus GDY-332. Trawler-przetwórnia (2020), M/T Denebola GDY-333. 1977 (2021), M/T Lepus. Rejs I 1978 (2021), M/T Lepus. Rejs II 1979 (2021).